W historii rozwoju wielkich miast migracje ludności miały kluczowe znaczenie. Dysproporcja atrakcyjności migracyjnej polegająca na tym, że, miasta duże charakteryzowały się dodatnim saldem migracji w stosunku do miast mniejszych, jak również obszarów wiejskich, utrzymywała się aż do początku transformacji systemowej. Z dekady na dekadę udział napływu ludności na wieś, w relacji do odpływu, wzrastał najszybciej w wielkich miastach. Celem niniejszego opracowania jest próba przedstawienia zróżnicowania największych miast w Polsce pod względem obecnych i przyszłych, zakładanych w prognozie GUS z 2008 r., efektów migracji (sald migracji). Do analizy wybranych zostało pięć największych miast polskich (Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław i Poznań). Aby w sposób pełny pokazać zróżnicowanie zjawiska migracji wewnętrznych w badanych miastach, analizę uzupełniono o wskaźnik atrakcyjności migracyjnej. Jako miernik atrakcyjności migracyjnej przyjęto wskaźnik przedstawiający relację salda migracji do obrotu migracyjnego.