Opracowanie jest formą rocznicowej refleksji (200-lecie Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, 25-lecie ustawy o pomocy społecznej) nad współczesną kondycją pomocy społecznej, ale ocenianą z punktu widzenia koncepcji path dependence, tj. pod kątem jej odporności na zmiany. W szczególności są rozważane dwa przedsięwzięcia podjęte w ostatnich dwóch dekadach, w pewien sposób powiązane ze sobą, które — jak zakładano — powinny skutkować daleko idącymi zmianami systemu pomocy społecznej. Pierwszym z nich był projekt reformy służb społecznych zwanej aktywną integracją, który przygotowano w reakcji na fakt przystąpienia Polski do UE; drugim — implementacja kontraktu socjalnego jako nowego instrumentu pomocy społecznej. Żadne z nich do zmian nie doprowadziło: reforma „utknęła” i „umarła” w procesie legislacyjnym, kontrakt socjalny został „oswojony”, co pozwoliło włączyć go do praktyki służb społecznych bez zmiany praktykowanego od dawna ich stylu działania. Oba przypadki wskazują jasno: system pomocy społecznej ma się dobrze w tym sensie, że nadal jest odporny na zmiany — złożony układ czynników i mechanizmów, który chroni jego status quo, okazał się silniejszy niż obie inicjatywy podjęte w celu jego zmiany