Prezentowany artykuł stanowi próbę analizy realizacji zasady pomocniczości i decentralizacji w formie partnerstwa lokalnego w obszarze polityki społecznej. Artykuł ma charakter przeglądowy, zawiera analizę literatury przedmiotu, dokumentów prawnych, raportów badawczych itp. Zaprezentowano w nim kolejno: genezę i ewolucję zasady pomocniczości i decentralizacji polityki społecznej, ewolucję koncepcji zarządzania publicznego, partnerstwo i współzarządzanie jako nowy kierunek działań w lokalnej polityce społecznej. Artykuł przedstawia również wnioski z analizy treści strategii krajowych określających metody realizacji polityk publicznych w Polsce. W warstwie empirycznej wykorzystano także wyniki badań realizowanych w ramach projektu „Wyrównywanie szans na rynku pracy dla osób 50+”. W badanym obszarze aktywizacji osób w wieku 50+ instytucje i organizacje lokalne rzadko realizują wspólne projekty (poza ustawowo regulowaną współpracą w realizacji zadań publicznych). Współpraca ma przede wszystkim charakter nieformalny, doraźny. Polega na wymianie informacji, rzadko wiąże się z formalnym określeniem zasad i form współdziałania czy powołaniem odrębnego konsorcjum na rzecz realizacji wspólnych przedsięwzięć. Kluczowym wnioskiem wynikającym z naszych analiz jest deficyt partnerstwa uniemożliwiający realizację postulowanych partycypacyjnych form zarządzania, a to z kolei skutecznie utrudnia realizację lokalnej polityki społecznej.