Celem analizy jest nie tylko dokładniejsze rozpoznanie problemów z zakresu zabezpieczenia socjalnego opiekunów osób niesamodzielnych, ale i zrozumienie możliwych powodów, dla których wciąż nie udało się pokonać trudności, oraz uzasadnienie i ukierunkowanie dalszych działań publicznych w tym obszarze. W pierwszej części omówiono współczesne procesy rzutujące na zmianę pozycji nieformalnej i rodzinnej opieki nad niepełnosprawnymi w agendzie politycznej. Zaprezentowano zagadnienia, takie jak rozwój prac nad zmianami w systemie opieki długoterminowej, zainicjowanie agendy polityki senioralnej, program Za życiem czy rządowy dialog z protestującymi rodzinami i opiekunami osób niepełnosprawnych. W drugiej części opisano trudności z zapewnieniem bezpieczeństwa socjalnego opiekunom, głównie w oparciu o ustawę o świadczeniach rodzinnych. Trzecia część zawiera rozważania na temat możliwych przyczyn ograniczonego przełożenia wyszczególnionych przemian na poziom bezpieczeństwa socjalnego opiekunów. Analiza jest prowadzona na trzech płaszczyznach: faktyczny charakter opieki, zwłaszcza w jej segmencie nieformalnym i kontekście społecznym, ram formalno-prawnych rozwoju ustawodawstwa socjalnego oraz relacji między interesariuszami polityki na rzecz rodzin z osobami niepełnosprawnymi.