W artykule zostały opisane wyniki badań przeprowadzonych w 2013 roku z osobami, które ucierpiały w powodzi w 2010 roku. Zgromadzono 500 ankiet wypełnionych przez powodzian oraz odbyto po 25 indywidualnych wywiadów pogłębionych z poszkodowanymi i osobami udzielającymi im wsparcia — głównie pracownikami socjalnymi. W artykule został zawarty opis powodzi, w tym między innymi utrudnienia związane z wystąpieniem katastrofy, relacja na temat uzyskanej pomocy, sposoby radzenia sobie z sytuacją — zaradność powodzian. Z uzyskanych danych wynika, że największe wsparcie finansowe pochodziło od administracji samorządowej i rządowej, natomiast wsparcia informacyjnego i emocjonalnego udzielała rodzina oraz najbliżsi znajomi. Osoby doświadczające klęski żywiołowej, które miały szersze sieci wsparcia społecznego, silniejsze więzi i liczniejsze kontakty, otrzymywały więcej pomocy. Na podstawie otrzymanych wyników można wskazać trzy kluczowe momenty, podczas których powodzianie byli zmuszeni do wykazania się zaradnością: 1) przy ewakuacji, 2) przy odbudowie gospodarstwa domowego, 3) przy dążeniu do ustabilizowania stanu psychicznego własnego i najbliższych osób.