STUDIA
Regionalizm w polityce społecznej w Polsce
 
 
Więcej
Ukryj
1
WSB University in Poznań
 
 
Data publikacji: 18-05-2020
 
 
Autor do korespondencji
Józef Orczyk   

Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu, ul. Powstańców Wielkopolskich 5, 61-895 Poznań; author’s email address: jozef.orczyk@gmail.com
 
 
Problemy Polityki Społecznej 2019;46:29-41
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykułu jest wykazanie, że dalszy rozwój polityki społecznej w Polsce wymaga uwzględnienia regionalizacji zarówno w aspekcie poznawczym, jak i wdrożeniowym. Jest to powodowane wieloma czynnikami, tak zewnętrznymi, jak i — przede wszystkim — wewnętrznymi. Osiągnięty poziom życia i świadomości obywateli wymaga obecnie lepszej koordynacji działań instytucjonalnych oraz zwiększenia znaczenia władz regionalnych i dostosowania ich działań do preferencji mieszkańców regionu. Kwestią otwartą pozostaje charakter procesu zmian. Czy ma to być systemowa decentralizacja czy też autonomiczny rozwój inicjatyw i programów regionalnych i lokalnych wpływających na rozwiązania systemowe (zwłaszcza zaś na regulacje prawne)? W obu tych podejściach konieczne będzie zwiększenie samodzielności regionów w zakresie subsydiowania czy redystrybucji środków finansowych wspierających rozwój świadczeń, w tym zwłaszcza usług społecznych, a także ich lepszego dostosowania do potrzeb i możliwości ludności regionu. W przedstawionej koncepcji zmian polityki społecznej zakres i jakość świadczeń społecznych współdecydowały o wartości kapitału regionalnego.
 
REFERENCJE (22)
1.
Barr, N. (1993). Ekonomika polityki społecznej. Poznań: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej.
 
2.
Benkler, Y. (2008). Bogactwo sieci. Jak produkcja społeczna zmienia rynki i wolność. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
 
3.
Bonoli, G., Natili, M., Trein, Ph. (2019). A federalist’s dilemma: Trade-offs between social legitimacy and budget responsibility in multi-tiered welfare states. Journal of European Social Policy, vol. 29, iss. 1, pp. 57–61.
 
4.
Castells, M. (2007). Społeczeństwo sieci. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
5.
Churski, P., Perdał, R., Konecka-Szydłowska, B., Herodowicz, T. (2018). Redefinicja czynników rozwoju regionalnego w świetle megatrendów społeczno-gospodarczych. Studia.
 
6.
Regionalne i Lokalne, nr 3 (73), pp. 70–98. DOI: 10.7366/1509499537304.
 
7.
Dziewięcka-Bokun, L. (2015). Społeczeństwo obywatelskie jako fundament lokalnej polityki społecznej. In: Polityka społeczna. Kontynuacja i zmiana. (44–56). Warszawa: Instytut Pracy i Polityki Społecznej.
 
8.
Gałecka-Burdziak, E., Gromadzki, J. (2018). Polacy zniechęceni bezskutecznym poszukiwaniem zatrudnienia w Polsce: Ujęcie zasobowe. Polityka Społeczna, no. 2 (527), pp. 1–8.
 
9.
Golinowska, S. (2018). Modele polityki społecznej w Polsce i w Europie na początku XXI wieku. Warszawa: Fundacja im. Stefana Batorego.
 
10.
Golinowska, S., Kocot, E. (2013). Spójność społeczna. Stan i perspektywy rozwoju społecznego kraju w przekrojach regionalnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
 
11.
Golinowska, S., Rysz-Kowalczyk, B. (2014). Regionalne strategie polityki społecznej i rynku pracy narzędziem prowadzenia polityki społecznej. Polityka Społeczna, no. 10 (487), pp. 2–11.
 
12.
Gorzelak, G. (2007). Rozwój—region—polityka. In: G. Gorzelak, A. Tucholska (eds.), Rozwój, region, przestrzeń. (179–214). Warszawa: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych UW (EUROREG).
 
13.
Hausner, J. (ed.) (2013). Narastające dysfunkcje, zasadnicze dylematy, konieczne działania. Raport o stanie samorządności terytorialnej w Polsce. Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie & Małopolska Szkoła Administracji Publicznej.
 
14.
Krzyszkowski, J., Podkońska, A. (2019). Razem czy osobno? Współpraca instytucji pomocy społecznej i instytucji aktywizacji zawodowej oraz przeciwdziałania bezrobociu na przykładzie województwa łódzkiego. In: E. Flaszyńska, Ł. Arendt (eds.), Rozwój publicznych służb zatrudnienia. Stulecie 1919–2019. (225–244). Warszawa: Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.
 
15.
Nyce, S.A., Schieber, S.J. (2005). The Economic Implications of Aging Societies. The Cost of Living Happily Ever After. New York: Cambridge University Press.
 
16.
Orczyk, J. (2017). Indywidualizacja i elastyczność. Nowa cywilizacja pracy? Polityka Społeczna, no. 8 (521), pp. 3–10.
 
17.
Orczyk, J. (2018). Regionalne różnice w polityce społecznej II Rzeczypospolitej. Polityka Społeczna, no. 10 (535), pp. 34–39.
 
18.
Poniedziałek, J. (2018). Przyczyny i etapy kształtowania się regionalizmu. Studia Regionalne i Lokalne, no. 4 (74), pp. 48–74. DOI: 10.7366/1509499547403.
 
19.
Rymsza, M. (2013). Aktywizacja polityki społecznej. W stronę rekonstrukcji europejskich welfare states. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
 
20.
Steyaert, Ch., Hjorth, D. (eds.) (2007). Entrepreneurship as Social Change. A Third New Movements in Entrepreneurship Book, “Movements in Entrepreneurship” series, No. 3. Cheltenham: Edward Elgar Publishing.
 
21.
Trochymiak, M. (2018). Uznaniowość w pomocy społecznej. Działania pracowników socjalnych w świetle koncepcji street-level bureaucracy. Polityka Społeczna, no. 9 (534), pp. 12–19.
 
22.
Zybała, A. (2014). Współczesne państwa wobec rosnącej złożoności problemów publicznych. In: J. Osiński (ed.), Współczesne państwo jako podmiot polityki publicznej. (145–170). Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
 
ISSN:1640-1808
Journals System - logo
Scroll to top