Artykuł przedstawia koncepcję profesjonalizmu jako odpowiedź na ważne pytanie polityki zdrowotnej o metodę organizowania społecznych relacji, w tym stosunków władzy. Przedstawione zostały zmiany, jakie dokonały się w podejściu do profesjonalistów medycznych, poczynając od tradycyjnej koncepcji wychwalającej profesjonalizm, dalej jej krytykę, przez uznanie profesjonalizmu za narzędzie regulujące stosunki społeczne i organizacyjne, a także za ideologię, a następnie ideę opieki zarządzanej i konsumeryzm medyczny, kończąc na kryzysie profesjonalizmu i jego odrodzeniu, w postaci nowego profesjonalizmu. Pokazano wpływ na zmiany relacji lekarz–pacjent, gdzie w miejsce biernego pacjenta pojawił się aktywny klient, a pozycja lekarzy jako niezależnej profesji uległa osłabieniu.