Celem artykułu jest opisanie wzorów i mechanizmów rozpoczynania aktywności na polskim rynku pracy przez specyficzną grupę imigrantów ukraińskich — absolwentów polskich uczelni zakładających własne firmy. Ukraińcy stanowią najliczniejszą grupę studentów cudzoziemskich w Polsce, przy czym migranci polskiego pochodzenia to malejący odsetek wśród ogółu studentów ukraińskich. Może to wskazywać, że w przypadku Ukraińców migracje edukacyjne do RP ulegają profesjonalizacji, odrywają się od kontekstu etnicznego. Analiza opiera się na danych z badania jakościowego (wywiady pogłębione). W przypadku studentów z Ukrainy, którzy coraz częściej podejmują naukę w Polsce, zbiegają się problemy związane ze statusem studenta (niedostępność prac wymagających posiadania wysokich kwalifikacji, brak szans na awans, ograniczone możliwości podejmowania pracy w pełnym wymiarze czasu) i statusem cudzoziemca (praktyki dyskryminacyjne, niewystarczająca znajomość języka, ograniczone usieciowienie w społeczeństwie przyjmującym). Prace studenckie mają często na celu przezwyciężenie takich trudności adaptacyjnych i stanowią szansę na pogłębienie procesu integracji społecznej, kulturowej i ekonomicznej. Najczęstszą strategią studentów jest łączenie pracy oraz studiów, jednak czasem można też zaobserwować „przeskok” na rynek pracy po ukończeniu edukacji wyższej.