Celem artykułu jest próba zarysowania w teorii polityki społecznej autorskiej koncepcji lokalnego obywatelstwa społecznego. Paradoks koncepcji obywatelstwa społecznego polega na tym, że może ono służyć zarówno rozpoznawaniu, jak i skrywaniu nierówności w dostępie do świadczeń i usług oferowanych przez państwo opiekuńcze. W artykule przeanalizowane są te aspekty konstrukcji lokalnego obywatelstwa społecznego, dzięki którym może ono służyć temu pierwszemu celowi. W pierwszej części tekstu omówione jest znaczenie uprawnień w koncepcji lokalnego obywatelstwa społecznego – ukazane jest, że wyłącznie formalno-prawne ich rozumienie jest w polityce społecznej zbyt zawężające. W drugiej części przedstawione są różnice między liberalnym ich rozumieniem a proponowanym w ramach lokalnego obywatelstwa społecznego. W części ostatniej zaproponowane są hipotezy dotyczące ważniejszych przemian lokalnego obywatelstwa społecznego w Polsce – m.in. wskazane jest, że do czynienia mamy z silniejszym powiązaniem uprawnień z realizacją określonych obowiązków na poziomie lokalnym.